De tweede...

...editie van de hel voor mij, was volgens de meeste meervoudige deelnemers, de zwaarste. 

Voor ik hier een verslag neerpen over één van de zwaarste duatlons, wil ik zeker mijn entourage nog eens uitvoerig bedanken. Eerst en vooral, Ellen, die zeker de laatste maanden heel wat 'meetrainde' . Weliswaar in de vorm van meer mijn afwezigheid moeten tolereren en compenseren. Want uren voorbereiding kruipen in deze wedstrijd. ...
Uiteraard ook een welgemeende DANK U WEL aan Mieke en Rik, voor de fantastische ontvangst, de powerspaghetti ('s avonds en' s morgens), de bevoorrading tijdens de helledag, de begeleiding bij het laatste loopgedeelte (ja Rik, ge kunt ne mens er door babbelen).
Ook de supporters die er stonden (sommige kwamen er op de juiste moment): Jan en Guy (mijn dipje op de gevoelige plaat vastleggen ;-), maar ook het klaarstomen van mijn bike), Kurt, Isabelle en Tobias (voor het aangeven van dé beslissende slice rijsttaart), Anke (voor mij de laatste honderden meters te doen verschieten zodat ik nog een eindspurt kon inzetten), heel de kliek van Kasterlee, Bart V. , en al de mensen die aan mij gedacht hebben die zondag... 

Ook eerst nog even melden aan toekomstige hellegangers, dat de hel niet alleen veel voorbereiding vraagt qua trainingen, maar ook mentaal het het uiterste vraagt. Ik zat tot een week voor de 23ste zeer goed, ik was er klaar voor. Maar dan komt de stress van, ik mag niet ziek worden, ik moet fit zijn, ... en dan, dan word je ziek. Alles er voor gedaan, materiaal op punt laten zetten (nog eens Merci Guy) en dan dit. Dampen, vicks, dafalgan, ... tot de zaterdag. Met waanzinnige hoofdpijn gezeten. Twijfel, zou ik wel starten. Natuurlijk zei iedereen rondom mij. Vroeg gaan slapen, en dé dag 'fris' opgestaan. Met een stevig ontbijt, zag ik het wel zitten. 

Om 7 uur vertrokken we naar de sporthal van Kasterlee, en dan, dan zit je in de sfeer... Iets voor acht uur Highway to hell, vuurwerk en om 8 uur pil, het startschot. Ik stond redelijk vooraan en werd als het ware meegezogen. Snelle start (3min50/km), maar het voelde verdacht goed aan. Aan kilometer 3 het tempo toch wat laten zakken (4min10/km) het voelde nog steeds vlot aan. We passeerden het tweede (van de drie) maisveld, daar werd al snel duidelijk dat het een zware natte dag zou worden. Ook bij het uitkomen van het Prinsenpark, werd een verzwarende factor van de dag nog eens extra in de verf gezet. De wind!! Ik liep mee in een groep van een man of 10 en als je aan kop kwam, ... Na 14 km nog een laatste zompige klim, om dan na 1uur02 de wisselzone in te lopen. Wat gesukkeld met mijn fietsvest aan te doen, en dan hup de fiets op. Het technische gedeelte rond de sporthal lag er glibberig bij en dat is normaal gezien goed waterdoorlatende zandgrond. Het tempo voelde goed aan, dus dat zat snor. Na de Nete overgestoken te hebben een vlot bollend stuk macadam (wind mee), hier drinken en gellekes binnensteken. Maïsveld 1, vanaf de eerste ronde steeds lopend er door. Ik was blij dat ik geen overschoenen aan had gedaan, deze zouden toch alleen maar hinderen bij het door de modder ploeteren. Wat er dan volgde zijn wegen vol plassen. Wat ik op voorhand al had besloten was om gewoon er door te rijden. Daar waar plassen staan is het harde ondergrond, dus dat bol het vlotste. Het enige nadeel is, dat je niet weet wat er onder dat wateroppervlak zit. De eerste ronde was steeds op hoop van zege, en onthouden waar je best niet reed. Nu ja, na de zoveelste plas, weet je de volgende ronde niet meer of je nu links of rechts, gewoon midden aanhouden, of echt wel langs de zijkant moet rijden.

Het vroeg concentratie, maar de beentjes voelden goed aan. Het verste punt gepasseerd te zijn, kwam de wind ook nog vol op kop, en weinig schuilplaatsen. Dichter bij de sporthal komend, bolde het steeds wel even beter. De supporters, de speaker (ook een ongelooflijke prestatie wat Hans daar die dag doet) geven je een beetje vleugels. Maar dan terug de volgende ronde in. Bij de tweede ronde voelde alles nog super aan. Maar een dik uur later bij het ingaan van ronde drie, ging bij mij het licht uit. Ik wilde slapen, alleen maar slapen, mijn hartslag wilde niet meer omhoog, de fut was er uit. Ik kon ook geen modder meer zien. Ik stop seffens aan de mobilhome, was ik heel de tijd aan het denken. Ik kwam aan en plaatste mijn fiets tegen een boom. Er stonden heel wat bekenden die me toch konden overtuigen om verder te gaan. Ze hadden er wel een stuk rijsttaart voor nodig en net goeie cola. 10 kilometer verder zou ik terug bij mijn entourage aankomen, en dan zou het wel beter gaan. Bij het weerzien was ik toch nog niet echt overtuigd, maar na nog een stuk rijsttaart voelde ik toch terug wat beterschap. 

We zetten dan maar verder. Beetje bij beetje kwam het vuur terug in mijn lichaam. Er waren er zelfs die per halve ronde de lichtjes in mijn ogen zagen opflakkeren. Besluit: veel meer vaste voeding eten en niet alleen gellekes. Ronde 4 en 5 vlogen voorbij en ik plaatste mijn fiets na 6 uur en 8 minuten in de wisselzone (vorig jaar had ik met een betere fietstijd een 111 plaats, dit jaar met deze tijd een 45ste plek,...) 

In de wisselzone toch maar besloten om iets anders aan te trekken en gaan, een droge broek zonder modder loopt toch iets vlotter. Het tempo lag de eerste kilometers hoog (4min45/km ), maar na een tijd toch wat gaan vertragen. Ik pikte heel wat lopers op en schoof stilaan wat naar voor. Maar op kilometer 7 pruttelde de knie tegen. Met wat stretchen en véél tijdverlies was op kilometer 11 dit euvel verholpen. Yes, aan de sporthal, nog maar 15 kilometer. Hier toch nog even wat supporters kunnen zien en dit geeft dan even nieuwe moed. 

Even, want het werd al snel donker. Extra vermoeiend. Op kilometer 18 passeerden Rik en ik het tweede maïsveld, en daar reed hij: de laatste moedige helleganger. Gevolgd door een quad, moest deze held nog een 7 kilometer fietsen en dan kon hij beginnen aan zijn laatste 30. Chapeau, want deze deelnemer was wel een dikke 3 uur langer onderweg dan ik. Bij mij was het op automatique. Niet te lang kijken naar dat lichtpuntje, niet te veel denken, gewoon aftellen. Nog 7 kilometer, hmm dat is even ver als naar school lopen. Nog 5, hmmm dat is nog een dikke 25 minuten. Nog 2: hmmm dat zijn nog maar 5 rondjes op de piste. Nog 1: een laatste klim en dan genieten. Daar is hij dan: de rode loper. Fantastisch zoveel mensen, de speaker, de medaille, de naam op het bord zetten, de supporters terug zien, de hemel.... 

Na 9uur 54 stond ik dus in de hemel, even lang dan vorig jaar. 

Teleurgesteld? Neen. Misschien een beetje te veel een betere tijd willen neerzetten. Maar op dit parcours, neen. Als je weet dat de winnaar van vorig jaar, dit jaar tweede was met een drie kwartier tragere tijd. Dan kan ik best wel tevreden zijn. Maar toch...

Zeker tot volgend jaar...

Nog...

... iets meer dan een week, en het is zo ver.

Voor mij dan toch! De Hel van Kasterlee. Voor zij die mij willen aanmoedigen, uiteraard is dit geheel vrijblijvend, zet ik hier een plannetje bij alsook een tijdschema, maar dit kan natuurlijk wel enkele minuten verschillen met het ideale (zowel in de positieve zin, maar zeker ook in de negatieve).  

Het zal sowieso zwaar worden, vooral het fietsonderdeel, modder en wind zullen veel bepalen. Ik reken ongeveer 1 uur per fietsronde, maar daar kunnen gemakkelijk 5 minuten bij maar ook (iets minder gemakkelijk 5 minuten af).

Ideaal:

08.00u: Start 15K run

09.08u: aankomst 15K run

09.12u: start mtb

09.35u: passage bevoorrading mobilhome

09.45u: passage bevoorrading mobilhome

10.12u: passage sporthal aanvang ronde 2

10.35u: passage bevoorrading mobilhome

10.45u: passage bevoorrading mobilhome

11.14u: passage sporthal aanvang ronde 3

11.37u: passage bevoorrading mobilhome

11.48u: passage bevoorrading mobilhome

12.20u: passage sporthal aanvang ronde 4

12.45u: passage bevoorrading mobilhome

12.55u: passage bevoorrading mobilhome

13.30u: passage sporthal aanvang ronde 5

14.00u: passage bevoorrading mobilhome

14.10u: passage bevoorrading mobilhome

14.40u: aankomst mtb sporthal Kasterlee

14.45u: start 30K run

16.05u: passage sporthal Kasterlee

17.30u: aankomst op de rode loper in de sporthal van Kasterlee

Straat van de Sporthal Kasterlee, Duineneind. Straat waar mobilhome staat: waar Kastelsedijk samenkomt met Boheide (dit is een zwandweg vlakbij Prinsenpark, grondgebied Geel (voor de gps)) 

Er is een bbq-stel voorzien dus u kan uw eigen worsten en burgers meenemen en mij met de geuren ondersteunen. 

Ik wil nog wel even benadrukken dat dit ideale tijden zijn. Regent het die dag: tijd erbij. Waait het die dag: tijd er bij. Regent het en waait het: iets meer tijd er bij. Materiaalpech: afhankelijk van, tijd of veel tijd er bij. Een combinatie van de drie voorgaande: heel veel tijd er bij!! Over sneeuw en ijs spreek ik mij voorlopig nog niet uit.

Bedankt voor uw tijd!

Groeten

Pieter

Ongeveer...

... de helft van de afstand van de Hel, was de duatlon van Reusel. 16km run-60km mtb- 8km run. In volle voorbereiding van 23 december nog een wedstrijd, het moet kunnen. Ik stond aan de start met het doel om niet voluit te gaan, maar ja wedstrijd blijft wedstrijd. Voor de start nog enkele bekenden gespot, die ook als doorgedreven training kwamen deelnemen of andere die er vol voor gingen gaan. Zo won Wouter W. de korte afstand als training, proficiat Wouter.
De wedstrijd zelf: doordat zowel de korte als de lange afstand en de duo's aan de start stonden, lag het tempo vanaf de start erg hoog. Nu ja, het voelde niet zo aan, ik liep op gevoel (en dit gevoel moest rustig aanvoelen), na één ronde gelopen te hebben (4km) keek ik voor een eerste keer op mijn gps: 16min20sec. Even een twijfel in het kopke, ga ik dit vier rondes volhouden? Bwa, ik zat nog fris en had niet echt het gevoel dat ik diep aan het gaan was. Het mooie 100% offroad parcours lag er perfect bij, op hier en daar een plas na. Veel volk langs de kant, die Jan en alleman, vrolijk aanmoedigden. Het liep op wieltjes. Na 1 uur en 3 minuten liep ik de wisselzone in, de wissel verliep zeer vlotjes. De nodige caloriekes opgenomen en gaan!
Een vrij technisch begin van het fietsdeel, gevolgd door zandwegen waar de wind wel wat invloed had, nog wat technische singletracks gevolgd door zuigende zandstroken (hmmm dit deed me toch wel aan het parcours van de hel denken). Een stuk fietspad, zowaar op een vlot bollende asfalt, drinken en gelleke dan maar. Deze recuperatiestrook was toch zeker een dikke 400 meter lang. Even vergeten het is offroad :-).
Rondes van 14,5 km, toch blij in de buurt van de Toren te komen en de stem van de speaker te horen. Ronde 1, 2 en 3 had ik alles onder controle. Halfweg ronde 4 kreeg ik een heel slap gevoel in de armen, mijn snelheid zakte ook iets. wat energie opgenomen en het voelde beter, nogmaals het bewijs dat je voldoende moet eten en drinken. 2 uur 21 minuten, of te wel een 24 km/u gemiddeld op de net geen 60 kilometer.
Het looptempo van de laatste 8 kilometer lag wel wat lager dan de eerste 16, maar nog geen leeg gevoel. Deze keer maar twee rondjes! Na 4 uur en 5 minuten liep ik toch dieper gegaan zijnd dan gepland, de aankomsttent in.



Leuke wedstrijd , en een goed gevoel aan over gehouden om de laatste trainingsweken in te gaan. Er zullen nog vele kilometers gevreten worden, zowel lopend als fietsend, maar ik heb er ongelooflijk veel zin in!
Tot snel!

Weer...

...even geleden, maar hier toch nog even mijn twee laatste wedstrijden proberen weer te geven. De eerste is al van een tijdje geleden. Kamperland, Schotsmantriatlon 18 augustus, één van de warmste zomerdagen. Frank en Sabine hadden iedereen afgeraden om dat weekend zware inspanningen te leveren. 30 graden werd er voorspeld, en voor een keer waren de voorspellingen juist. Het leuke bij zo een temperaturen is, dat triatlon begint met zwemmen. Een welgekomen afkoeling, maar eentje met een zilte smaak. 1250 meter in een toch van golfjes voorziene Veerse meer. Aan de start stonden toch heel wat Belgen (o.a. Bart S, Lien VW, Len en pa waren de andere Trinity-leden). Zwemmen: zon en wind tegen, maar wel een goed ritme gevonden, eigenlijk heel de tijd met een andere atleet samen gezwommen. Uit het water gekomen met een zwemtijd van 22min52sec. Direct de fiets op om zonder te draften 40 km te bollen in de polders. Wind stond er meer dan genoeg. Normaal gezien ben ik in deze streek om te surfen en dan kan je niet genoeg wind hebben, en nu was het vloeken dat er zo veel wind stond. Het was wel een mooi parcours. Uiteindelijk kon ik beginnen lopen na 1u en 30min. Hier bleek toch weer mijn lopen het sterkste onderdeel. Heel wat 'lijken' opgepikt. Het was een loopparcours met een vrij hoog off road gehalte. Nu de bomen zorgden dan weer voor de nodige schaduw. Als 27ste liep ik over de meet in een tijd van 2u20min.

Ik had nog een gezellige week er achteraan geplakt om te recupereren. Camping de Schotsman, volgend jaar ben ik er weer.



Mijn laatste triatlon van dit seizoen is misschien (nee, heel zeker) de leukste van allemaal geweest. De Kraftmann off-road triatlon in Rotem, Zuid-Limburg. 1500 meter zwemmen in een kanaal met serieus wat stroming. De 750m stroomafwaarts leken vanzelf te gaan. Maar dan de 750 meter stroomopwaarts, ter plaatse blijven liggen is misschien wat overdreven, maar het ging traag. Wier en takken in gezicht, tegen boeien aangedrukt worden, maar het was fun. Met een 22ste zwemtijd van 24min24sec, best tevreden.
Een lang stuk lopen en dan de mountainbike op, aja het is off-road. Echt mijn ding, veel leuker dan op de grote molen Macadam afbaggeren. Ook de 29er maakt een groot verschil op het erg technisch parcours. Klimmen, per ronde een 113 tal hoogtemeters, worteltapijten, technische afdalingen,... super!! In de tweede ronde van vier maakte ik een schakelfout en lap de ketting er af. Toch even met bezig geweest en net als ze er op ligt passeert Wim V.H., doemme daar gaat mijn twee minuten voorsprong van het zwemmen. Ik probeer Wim te volgen en dit lukt vrij goed. Tot de meest technische klim van het parcours wordt voorgeschoteld, een tragere deelnemer kan ik niet vlot passeren, gevolg: voet aan de grond en Wim gaan vliegen. Slechts twee deelnemers hebben mij bij het biken ingehaald, en met één van hen kon ik goed samenwerken. Op de vlakke stukken reden we toch een 34 km/h, in de klims had hij het wat moeilijker. Op het einde van ronde drie passeerden we een controlepunt, er werd geroepen:'jullie zijn 14de'! Over een goed gevoel en vleugels krijgen gesproken. We knalden ronde 4 in. Na 32km de wisselzone in voor het lopen. Manmanman, zwaar! Ik voelde al na 2 km en 2 klims dat er op het randje van krampen gelopen werd. Ik had echt te weinig gedronken. De zwaarste klims moesten nog komen. Het was echt trailrun, of met momenten kruipen. Ik moet wel zeggen net voor ik ronde twee in zou gaan, werd ik ingehaald door de winnaar, Yeray L. Echt respect, zo snel lopen!
Soit, terug bij mij en mijn tweede ronde. Eerst een stuk MacAdam, jaja het was maar 99% off-road, en patat krampen in de Hamstrings. Noooooooo, even stilstaan, en gaan, of toch ni. Er uit masseren dan maar, en ja hoor het ging. Ondertussen werd ik wel ingehaald en lag op het moment dus 14de. Ik probeerde echt alles om dichter te komen, maar uiteindelijk strandde ik op 6 seconden. In een mooie tijd van 2u42 (3min achter Wim)!!!

Een megawedstrijd, echt waar. Zo mogen, moeten, er meer zijn. Ik schrijf me nu al in voor editie 2013 (22/09/2013).



Dit was mijn eerste 'echte' triatlonseizoen, en het was leuk! Nu de winterduatlons met als einddoel van 2012 alweer de Hel van Kasterlee.

Tot snel

Dan toch...

... een onverwacht weekje vakantie. De start der werken schoof steeds maar op, tot er gewacht moest worden tot na het bouwverlof. Een mooi aanbod van Guy V. en het slechte weer hier deden ons niet lang twijfelen en we vertrokken voor een week richting Dieulefit. Mooi gebied om met de MTB te toeren, samen met Guy en Jan V. de nodige hoogtemeters overwonnen.
Ook luilekker niets doen hoorde er bij, als een gezellig diner bij ondergaande zon op de top van de Mont Rachas met zicht op de Mont Ventoux.

Na een ontspannen week zijn de graafwerken dan toch gestart. Eindelijk!

Op de laatste moment toch beslist om me in te schrijven voor de minitriatlon van Rijkevorsel. 400 meter zwemmen, 20 kilometer fietsen en 4,2 kilometer lopen. Qua afstand niet echt spek voor mijnen bek, maar zo deden we toch nog eens een wedstrijd. Na enkele boksen gekregen te hebben na de start, toch een vrij goed ritme gevonden. Door dat er 200 starters waren had je het gevoel dat je gewoon meegezogen werd door de stroom en eigenlijk bovenop de golven meesurfte. Uiteindelijk had ik toch besloten een pak aan te doen voor de 400m zwemmen, gevolg was wel even wat langer wisselen waardoor dan een snellere groep voor me wegreed. Met de beste wil van de wereld er naar toe proberen te rijden, maar tevergeefs. Een stuk alleen geknald, tot we in de andere richting moesten rijden. Wind vol in gezicht en weinig knallen was het nog. Op dat moment komt er een groep voorbij waar ik net bij aan kon pikken. Eindelijk een beetje recup, ik kon niet direct mee ronddraaien en moest uiteindelijk, na wat geroep van een enkeling, de groep laten gaan. Alweer alleen, en zo uiteindelijk de 20 afgehaspeld.

Eindelijk lopen, een snelle start en een goed gevoel er bij. Hier en daar wat andere lopers opgepikt, om na 16 minuten binnen te lopen.

Leuke, goed georganiseerde wedstrijd, maar een (te) korte afstand. Toch een doel gehaald: eindigen binnen het uur, eindtijd was 59min43sec.

Volgende wedsrijd op 18 augustus, een non-drafting kwarttriatlon van Kamperland, Nederland.







Eindelijk...

...nog eens een update. Een verslag van mijn eerste drie 'echte' triatlonwedstrijden. Waar begin ik?
Op 27 mei de kwart van Zwijndrecht. Een non-draftingwedstrijd. Deze was een last-minute beslissing, ik wilde eens zien waar ik stond, vooral bij het zwemmen dan. Ik had niet te veel poeha rond deze wedstrijd gemaakt, ik wilde vooral zonder stress starten. Bleek dat er toch meer bekenden mee deden dan gedacht. De dag zelf, fantastich weer om te zwemmen. De thermometer gaf 28 graden aan. Voor de start even inzwemmen. Sloeg dat tegen, het water was maar 14 graden, koude voeten en tanden. Soit daar worden we hard van. De start: direct een goed tempo gevonden, ook een zwemmer met hetzelfde tempo deed me na 1350m met een goed gevoel uit het water komen. Redelijk goede wissel en op de fiets voor 45 kilometer. Met toch een stevige wind. Kijken op de teller deed me toch wel verbaasd kijken 43 km/u. Het voelde goed aan, tot het moment dat er de echten voorbij kwamen rijden. Zij reden precies 10km/u sneller zonder moeite. Dan kwam er nog bij dat we uiteraard nog een stuk langer wind tegen moesten rijden. Uiteindelijk met een gemiddelde fietstijd van 35km/u in de wisselzone. Schoenenwissel deed me al een licht gevoel van krampen voelen. Goed drinken dan maar, dit was buiten de zon gerekend. Mijn drinken was opgewarmd tot een graad of 60. Dan maar zonder, met als gevolg na 2 km lopen stretchen, KRAMP! Toch verder kunnen lopen en een beetje verder goed wat water kunnen binnenbemen. De temperatuur op het asfalt was 35+. Lap na 6,5km terug kramp! Even doorbijten en na kunnen binnenlopen met een heel warm gevoel. Ik kreeg mijn lichaam niet meer afgekoeld. Ik heb tot 's nachts liggen zweten. Al bij al een goed gevoel aan deze zeer knap georganiseerde wedstrijd over gehouden. Volgend jaar zien ze mij hier zeker terug.

3 juni, de kwart van Brasschaat. De start was rond de klok van drie, al goed want 's morgens viel de regen uit de lucht. Ocharme de jeugd en degene die de 1/8ste meededen. In de namiddag was het dus droog, alleen de temperatuur was niet alles, een graad of 12. Dat zag je ook aan de E10-plas, er hing een damp boven het water. 20,5 graden heerlijk om 1500m in te zwemmen.
Met zo een kleine 300 zwemmers lagen we aan de start, ik lag ongeveer op de tweede rij. Na het signaal enkele voeten en vuisten gevoeld, maar toch direct een goed tempo gevonden en kunnen aanhouden. Er deden heel wat bekenden mee, de Trinity mannen en vrouwen, Yves P. en Nick V. Na 24min08sec kroop ik het water uit en wisselde vrij snel. Op de fiets pikte ik direct twee man op maar ze bleven achter, dan maar alleen verder maar niet vollenbak. Ter hoogte van de Bredabaan kwam er een groep van 10 man waar ik bij aan kon pikken. Direct het tempo omhoog en zag zo toch regelmatig snelheden boven de 40 km/u. Er werd niet goed samengewerkt, ik nam af en toe de kop met nog een drietal anderen, maar die van vanachter die riepen wel 'ronddraaien mannen', maar bleven zelf zitten. Langs de kant ook heel wat bekende supporters doen je sneller fietsen. Tijdens de laatste fietsronde kwam er nog een groep voorbij die 2km/u sneller reden, Wim VH zat er bij. Ik heb even gedacht om mee aan te sluiten maar besloot wijselijk te blijven zitten. Het lopen kwam er nog aan. de 40km legde ik af in 1u06min. Na de wissel direct een goed tempo gevonden en dit kon ik de 4 rondes goed aanhouden, ook mede dankzij het geroep van bekenden langs de kant. De laatste ronde was het mijn beurt om Wim terug te 'pakken' en kon nog versnellen. Uiteindelijk 33 ste plaats overall met een tijd van 2u12min. en 18de in mijn leeftijdscategorie.

De derde wedstrijd is de eerste kwart van Antwerpen. Ook weer een drafting wedstrijd. Het weer was deze keer alweer niet te doen, regen en wind maakten het zwaar. De 1500m werden gezwommen in het Albertkanaal. Eerlijk gezegd had ik er eerst mijn bedenkingen bij, maar al bij al proefde het naar water. Het zwemmen op zich had ik zelf geen goed gevoel bij, alles wat ik geleerd had lukte niet. Ik vond geen goed ritme en moest zelfs om de twee slagen komen ademen, het leek lang te duren. Toen ik de tijd zag, verschoot ik wel, mijn snelste 1500m: 23min49sec.
Ik vertrok bij het fietsen alleen, het eerste stuk reed redelijk vlot, dit kwam vooral door de wind in de rug. Ik moest slim spelen, daarom dat ik me rustig liet afzakken tot er een groepje aankwam. 'Ze zitten een 200 meter achter u': riep mijn pa langs de Noorderlaan. Al een serieus stuk wind op kop gereden, kwam er een groep van een man of 7 voorbij, ik possitioneerde me op een derde in rij en kwam een beetje op adem. Om dan toch een aantal keer de kop te nemen. Het ging hard en de plassen en regen maakten het er niet makkelijk op. Na 1u05min stond ik terug in de wisselzone en mocht de laatste 10km aanvangen. Zwaar want het grootste stuk werd op kasseien gelopen, het voelde goed aan en liep een tijdje rond de 3min55/km. Op 5km riep er weer iemand, je ligt 33ste. Ik heb geprobeerd een beetje te versnellen en kon zo nog twee man voorbijsteken. Na 38min22sec liep ik binnen, één van mijn betere 10km loopjes. Uiteindelijk 31ste overall, en 19de in de leeftijdscategorie.



Druk weekend!

Dat was wel het minste dat gezegd kan worden van 16/03-18/03. De eerste twee dagen stonden volledig in het teken van musical activiteiten. Ja hoor u leest het goed. Deze keer geen sport maar Cultuur met een grote c. In teken van het 80 jarig bestaan van onze school brachten we vrijdag en zaterdag dus een musical waar al wel maanden aan gewerkt was. Ikzelf had één van de hoofdrollen en pijnigde dus de voorbije maanden niet alleen spieren maar ook hersenen. En het ging beter dan verwacht, hoe meer we repeteerden hoe natuurlijker en vlotter, dit uitte zich dan uiteindelijk op het podium. Lovende woorden van menige ouders deden me toch wel een beetje een 'echt' sterrengevoel krijgen. De laatste avond moest ik wel tijdig naar bed want de dag erna stond er uiteraard wel nog een sportieve activiteit van het weekend op het programma. Nu ja als je al om 1 uur in bed ligt, maar er om 5.30u terug uit moet, dan blijft het toch wel een korte nacht.

Na toch nog even een stop bij mijn plaatstelijke bakker gedaan te hebben, vertrokken we, Ellen en ik, richting Kasterlee. Daar pikten we Mieke B., Rik P. en Dirk W. op om richting Nisramont te bollen.
Daar hadden Mieke en ik, samen met nog een goei 150 andere teams, een afspraak met de Grand Raid de Nisramont, ook Dirk en Rik deden mee. Jammer voor hen was dat ze op voorhand al wisten dat Dirk een groot stuk alleen zou moeten afleggen daar Rik nog niet 100% fysiek in orde was, en dat kan je maar beter zijn om dit tot een goed einde te brengen.
Om 11u was het zover. Eerste van de vier onderdelen: KAYAK. Mieke vooraan, ik achteraan in de boot. Het ging vooruit, verbazend goed vooruit... We kwamen na 4 km ergens midden in het pak aan. Ik had ook nog niet al te veel gemengde ploegen voor ons gezien, dus we konden met een goed gevoel starten aan het tweede onderdeel:

TRAILRUN. Een afstand van een zestal km moest worden afgelegd, vertrekkende aan de barrage, aankomende in Nisramont-centrum. Dat lag net iets hoger gelegen, lees een 200 tal hoogtemeters. Tijdens de run zagen we menige atleten met krampen, omgeslagen enkels, ... Bij ons liep het vlot, Mieke bepaalde het tempo en we zouden trouwens meedoen om uit te doen, dus gene stress. Er stak ons maar één mixed team voorbij en zelf staken we er nog een aantal voorbij, dus goed gevoel bij aankomst in de transitionzone. Daar staken we nog wat energie achter de kiezen en maakten ons klaar voor onderdeel nummer 3.

35km MOUNTAINBIKE. Dit was voor Mieke de grootste vrees aangezien dat dit haar tweede MTB-rit was, in de Ardennen althans. En wat voor één: klims die in de benen kruipen, afdalingen waar je niet kan recupereren , beken, gladde wortels, hellingen met namen zoals THE BEAST,... Kortom voor elk wat wils. Ah ja over Wils gesproken, den Dirk was vanaf hier solo op pad, voorlopig nog met ons op trot maar daar kwam verandering in. Want na 6km en al een aantal vlotte afdalingen van Mieke, een kleine fout met grote gevolgen. Mieke probeerde te schakelen op een heel kleine helling en plots, beng. Ketting in twee. Dirk reed op kop en had het pas enkele kilometers verder door dat we niet meer volgden. Wij stonden daar met onze meest 'zielige' blik te smeken om een kettingslotje. Maar niemand had dit bij, of was iedereen hard met de wedstrijd bezig. Een kwartier werd twintig minuten, dat werd dan een half uur... Oei er komt niemand meer voorbij, zouden we laatste zijn? We dachten al aan opgeven tot plots er 4 niet deelnemende bikers voorbij kwamen. Onze reddende engelen. In een mum van tijd was onze pech verholpen en kon onze inhaaltocht beginnen.
We kwamen stilaan dichter bij de laatste teams, er op en er over! Aangezien we nog maar zes km weg waren, ging het nog vlot. Toen kwamen we aan de grote kleppers. Beginnend met een klim die start op verharde weg, die overgaat in overhard, waar er weer een bospad achteraan kwam, waar dan weer een open vlakte aan kwam die voor de verandering ook omhoog ging. Toch even een kleine afdaling op wat grotere kiezelstenen, een schuinafhellende afdaling, even door een beek en dan THE BEAST! De zwaarste klim, veel volk. Het eerste stuk sowieso met de fiets aan de hand, dan een bordje 'get on your bike'. Ik deed wat gevraagd werd en reed een aantal 'wandelaars' voorbij. Ik kon dit doen omdat ik boven even kon recupereren tot Mieke er was. Nog wat technisch daalwerk, om dan uiteindelijk het bordje van 'nog 1km' te zien. Een lange kilometer,... Boven aangekomen en we mochten het rondje nog een tweede keer afleggen, hopelijk zonder problemen. Een uur en drie kwartier later kwamen we terug aan de kerk en mochten we naar de wisselzone om ons laatste deel aan te vangen:

RUNBIKE: één fiets, twee atleten. We hadden onderweg onze tactiek besproken en Mieke zou de afdalingen op de fiets naar beneden bollen, klimwerk zag ze niet meer zo zitten op de fiets dus dat nam ik voor mijn rekening. Direct na de wisselzone wa ereen afdaling, dus ze stapt op de fiets en ik begin te lopen. Achter mij plots gevloek. Er was een kramp in de kuit geschoten, F*¨/.?, da hem ik nog noeit meegemoakt. Even stretchen en op de tanden bijten om een zwaar (lees technisch, modder, aanhangwagen, nog een beetje slijk, een klim waar je sneller te voet op bent, prikkeldraad waar elektriciteit op stond,...) maar mooi parcours af te haspelen.

We mochten voor de derde keer de helling op waar het bordje 'nog 1km' staat. Om uiteindelijk na 5uur 47minuten en 2 seconden de finishboog onder door te lopen. Moe maar zeer voldaan. Uiteindelijk een 10de plaats van de 25 ingeschreven gemengde ploegen.

Bedankt sport events!

Eén ding is zeker, volgend jaar opnieuw!!